Antalya ve İlçeleri

Osmanlı İmparatorluğu döneminde, 1904 yılında Eynihal adıyla köy statüsüne kavuşan Demre, Cumhuriyet Döneminde ise 6 Haziran 1968 tarihinde 4 köyün birleşmesiyle Belde Belediyesi, 4 Temmuz 1987 gün ve 3392 sayılı Yasa ile de Kale adıyla ilçe olmuştur. 24/03/2005 tarih ve 5322 sayılı Kanunla ise Kale ismi Demre olarak değiştirilmiştir. 472 kilometrekare alan üzerine kurulu ilçemize bağlı (17) mahalle bulunmaktadır.

Finike, M.Ö 5.yy da Aykırıçay (Arykandos) ağzında Phoinikos adıyla kurulmuş eski bir yerleşim yeridir. Bu nedenledir ki, İlçemiz birçok tarihi ören yerleri ile doğal güzellikleri bünyesinde barındırır. Limyra ve Ariykanda gibi tarihi yerleşim yerleri ile Suluin Mağarası ve 5 km uzunluktaki Gökbük Kanyonu bu güzelliklerimizin belli başlılarıdır.

        Finike İlçesi 1914 yılına kadar Elmalı İlçesine bağlı bir nahiye iken bu tarihte ilçe olmuştur.
İlçemiz ülkemizin güney batı Akdeniz bölgesindedir. İlçe merkezi Antalya iline 117 km uzaklıkta olup, D 400-07 nolu devlet karayolu ile bağlıdır.

     İlçemizin, Doğusunda sınır Alakır çayı olmak üzere Kumluca İlçesi, Kuzeyinde Avlan Beli sınır olmak üzere Elmalı ilçesi, Batısında Alacadağ ve Gülmez Dağları sınır olmak üzere Demre İlçesi, Kuzey Batısında Kaş ilçesi ve Güneyinde ise Akdeniz bulunmaktadır.

        İlçemiz doğusundaki Kumluca ilçesine 18 km lik D 400-08 nolu devlet karayolu ile kuzeyindeki Elmalı İlçesine ise 72 km lik D 635-04 nolu devlet karayolu ile batısındaki Demre İlçesine de 28 km lik D 400-07 nolu devlet karayolu ile bağlıdır.

        İlçemizde Akdeniz iklimi hüküm sürdüğünden yazları kurak ve sıcak, kışları ılık ve yağışlıdır. Yağışların %75’i kasım, aralık, ocak, şubat aylarında düşer, yıllık yağış ortalaması 958 kg/m²‘dir. En fazla yağış alan aylar aralık ve ocak aylarıdır. En az yağış ise temmuz, ağustos aylarında düşer. Bu aylarda hiç yağış düşmediği yıllar oldukça fazladır. Yıllık sıcaklık ortalamamız ise 18,7 derecedir. En sıcak ay temmuz ayıdır (ortalama sıcaklık 27,8 derece). En soğuk ay ise ocak ayıdır (ortalama sıcaklık 11 derece). İlçemize hâkim rüzgâr yönü kuzey-kuzeybatı istikametidir. Yaklaşık ortalama rüzgâr hızımız 7 km dir. İlçemizin deniz kıyısında bulunması ve arkasının da yüksek dağlarla çevrili olması nedeniyle nispi nemi yüksektir. (% 67,4). Buda yaz aylarında sıcaklığın daha çok hissedilmesine ve aşırı terlemeye neden olmaktadır. Deniz suyu sıcaklığı ortalama 22 derece olup en yüksek deniz suyu sıcaklığı 4-5-6 Eylül 2008 tarihinde 29,9 derece ile ölçülmüştür. Yaz sezonunda; haziran, temmuz, ağustos, eylül ve ekim aylarında deniz suyu sıcaklığı ortalaması 24 derecenin üzerindedir.

      İklimle bağlantılı olarak ovalardaki bitkiler yazları genellikle kurur. Dağlar sıcağa dayanıklı maki, çam ve diğer bitki örtüleri ile kaplıdır. İlçemiz sınırları içerisindeki belli başlı akarsularımız; İlçemizin doğusunda bulunan Alakır Çayı ile yine İlçemiz kuzeyi Beydağları Mancalı Dağı ve Kapaklı Dağlarından doğan Başgöz Çayı, yine İlçemiz Tekke veya Zengeder mevkilerinden doğan Zengeder Çayı ile bu iki çayın (Zengeder ve Başgöz) birleşim noktasında denize kadar olan kısmını oluşturan Göksu Çayı ile Finike Ovasının batısında Gülmez Dağının batı ve kuzey batısındaki küçüklü büyüklü bir takım yan derelerin birleşmesiyle oluşan Delice Deresi, ki bu dere diğer bir takım (Menekşelik Mahallesinden doğan Katran Çayı ile Susaklı ve Köşklükavak) küçük derelerinde birleşmesiyle Karaçayı oluşturur. Tüm bu sayılan derelerimiz İlçemiz içerisinde denize dökülmektedir. Bu akarsular İlçemizin önemli su taşıyıcı dereleridir.

     Finike ilçesi mülki alanı 699 km² ( 699.000 dönüm, 69.900 hektar)’dir. İlçenin toplam olarak 28 km sahil kıyı şeridi bulunmaktadır.

Tarihi ve Coğrafi Yapısı

Gazipaşa tarihi M.Ö. 678 yıllarına kadar gitmektedir. O tarihlerde Selinus adıyla Hacımusa Çayı’nın iki yakasına kurulmuş bir liman kentidir.

Daha sonra sırasıyla Roma egemenliği hüküm sürmüş olup, Selçuklu Sultanı 1.Alaaddin Keykubat’ın 1221 yılında Alanya’yı fethiyle Selçuklu egemenliğine geçen kent, Gedik Ahmet Paşa tarafından 1471 yılında Selinti ismiyle Osmanlı yönetimine dahil edilmiştir.

Atatürk tarafından 21.10.1921 tarihinde Resmi Gazete’ de yayınlanan Bakanlar Kurulu kararıyla Gazipaşa adıyla ilçe yapılmışsa da, 1926 yılında nüfusun azlığı nedeniyle ilçeliği kaldırılmış, Hacımusa Çayının doğusu Şansa nahiyesi olarak Anamur’a, batısı ise Pazarcı Gazipaşa olarak Alanya’ya bağlanmıştır. 1926-1948 yılları arasında Mersin iline bağlanan ilçemiz, 01/01/1948 tarihinde yürürlüğe giren 09/12/1947 tarih ve 5071 Sayılı TBMM Kararı ile tekrar ilçe statüsüne kavuşmuştur.

COĞRAFİ KONUM VE YAPISI

İlçemiz Antalya’nın en doğusunda olup 180 km uzaklıktadır.

Batısında Alanya İlçesi,

Doğusunda Mersin İli Anamur İlçesi, 

Kuzeyinde Karaman İli Sarıveliler ve Ermenek İlçeleri ile sınır komşusudur.

Akdeniz kıyısına 50 km uzunluğunda sahil şeridi, 7 km uzunluğunda kumsal alan bulunmaktadır.

Yüzölçümü 921. Km²dir.

         DAĞLAR VE AKARSULAR

Toros Dağlarından kar sularıyla beslenen Sugözü Çayı, yeşil bir vadinin içinde süzüle, süzüle Akdeniz’e ulaşmaktadır. Buz gibi sularında yetiştirilen alabalıklar ırmak kenarındaki alabalık restoranlarında yerli ve yabancı turistlere servis edilmektedir. Tertemiz sularında yüzen turistler, denize alternatif tatlı suda serinleme şansı bulmaktadır.

BİTKİ ÖRTÜSÜ

Gazipaşa, kıyısında bulunduğu Akdeniz’in etkisinin açıkça hissedildiği, tipik bir Akdeniz iklimi karakteri taşır. Bu karakter, yazların sıcak ve kurak, kışların ise ılık ve yağmurlu geçtiği bir iklim özelliğidir. Sadece Ocak ve Şubat aylarında düşen yağış oranı, Türkiye’nin en yağışlı yeri olan Rize çevresinin aynı dönemi ile neredeyse eşittir. Ancak bütün bunlara rağmen, yaz aylarının başlamasıyla birlikte kurak bir dönem başlar ve yaklaşık 5 ay neredeyse hiç yağış düşmez. Bitki Örtüsü Akdeniz bölgesinin tipik bitki örtüsü olan makiler ilçedeki 800-1000 metre yüksekliğe kadar olan alanların denize bakan dik yamaçlarında, Akdeniz’in bitki örtüsü olan maki görülmektedir. 800-1200 metreden sonra ise Akdeniz fundası ile karışık durumdaki çam ormanlarını görmek mümkündür. Daha yükseklerde karaçam, sedir, ladin ve ardıç gibi orman çeşitleri yaygındır.

İKLİM YAPISI

Bölgenin tümünde olduğu gibi Gazipaşa’nın ilçe merkezinde Akdeniz iklimi hüküm sürmektedir. Kışları ılık ve yağışlı, yazları sıcak ve kuraktır. Kışın Toroslar’ın tepesine kar düşmektedir.

Kemer 1968 yılında Nahiye, 1986 yılında yapılan seçimler sonucunda ise Belde olmuştur. 20.05.1990 gün ve 20523 sayılı Resmi Gazete de yayımlanarak yürürlüğe giren 3644 sayılı Kanunla Kemer İlçesi kurulmuştur. İlçemiz Kaymakamlığı 26.08.1991 tarihinde faaliyete başlamıştır.

Kemer İlçe merkezi Antalya’nın 43 km. batısındadır. İlçe, Batı Toros Dağlarının eteklerinde 46 km. uzunluğundaki kıyı şeridi üzerinde kurulmuştur. Doğusu Akdeniz, batısı orman ve dağlarla çevrili olan İlçemizin yüz ölçümü 412 km² dir. İlçemizin 45.000 hektarlık alanı ormandır. İlçemiz iklimi yazları sıcak ve kurak, kışları ise ılık ve yağışlıdır. İlçe merkezinde en yüksek rakım ise 15 m.dir.

        Antalya’nın ilk surlarının II. Attalos zamanında yapıldığı bilinmektedir. M.S. 130 yılında Roma imparatoru Hadrianus, Antalya seferi sırasında ‘Hadrianus Kapısı’nı yaptırmış, surların doğu bölümünü de onarttırmıştır. Antalya, M.S. 395 yılından itibaren Bizans döneminde, özellikle Akdeniz ticareti açısından işlek bir liman olmuştur. VII.yüzyıldan başlayarak Arap akınlarına uğrayan şehir, 860 yılında Abbasi halifesi Mütevekkil’in kumandanı Fazıl bin Karin tarafından kısa bir süre zapt edilmiştir.

        Bizans imparatoru VI. Leon ve oğlu Konstantin Porphrogenetos döneminde (M.S. 912-914) surların yeniden onarıldığı bilinmektedir. Bu dönemde surlar, ikinci bir sur ve sur dışında bir hendekle kuşatılmıştır.

        Eski Antalya kenti, birisi deniz ve birisi de karadan olmak üzere at nalı şeklinde iki surla korunmaktaydı. Ayrıca şehir içi yerleşim merkezlerini birbirinden ayıran duvarlar da vardı. Dış surlarda çok sayıda ve elli adım aralıklarla kuleler bulunuyordu. Antalya surlarının geçmişi antik çağlara kadar uzanır. Genellikle Helen devri temelleri üzerine Romalılar tarafından yapılmış olup Selçuklular devrinde genişletilmiş ya da onarılmıştır. Duvarlarda çok sayıda antik özellik taşıyan taş bloklar kullanılmıştır. XIX.Yüzyılın sonlarına kadar neredeyse tamamı korunmuş haldeydi.

        Günümüzde sadece kent içindeki bazı burçlar, Hadrian kapısı, Saat Kulesi, Hıdırlık Kulesi ve bazı duvar kalıntıları varlığını korumaktadır.

i